Dag 21, Koya-San - Kyoto

Koya-san naar Kyoto,  

Het weer: Zonnig en onbewolkt

Ochtend  

Waar we gisteravond zijn geeindigd, zijn we vanmorgen weer gestart. Om 6.15 uur slopen we het guesthouse uit, over de begraafplaats ( Okunoin) op weg naar het Mausoleum van Kobo Daishi. Hij is de oprichter van een Boeddhistische stroming en zijn stoffelijke resten zouden hier aanwezig zijn.

Het Mausoleum is het religieuse hart van Koyasan en vanaf een bepaald punt mag er niet meer gesproken en gefotografeerd worden. Tussen 6.00 en 7.00 uur bidden hier de monnikken en als je wilt mag je hiervan getuige zijn. In de tempel waren 3 monnikken in gebed. Er werd wierrook gebrand en er brandden een paar honderd lantaarns. We zaten daar met nog 3 anderen. Wat geweldig om dit mee te mogen beleven. Je verstaat er geen woord van maar het maakte  een ontzettende indruk op ons. Eenmaal buiten moet het allemaal nog even bezinken.

Omdat het pas 7.00 uur is , en er nu een misterieuse sfeer hangt lopen we nog een stukje over Okunoin, de begraafplaats.  Het is een heilige plek dat ongeveer 2 km beslaat. Langs het pad staan aan beide kanten eeuwen oude Ceder bomen, hoger dan 60 meter. Tussen alle bomen liggen 200.000 graven en memorial pagodas van historische- en gewone burgers. Marcel had toen we naar het Mausoleum liepen foto's in de schemer gemaakt en terug met de opkomende zon, heel mooi. We lopen terug naar het guesthouse waar we een lekker ontbijt krijgen en napraten met een Zwitserse vrouw die ook in de tempel was. Ook zij was erg onder de indruk.

.

.

.

Bezichtiging Tempels in Koya-San,

Rond negenen vertrekken we richting de tempels en omdat het langs de route ligt pakken we weer een stuk van de begraafplaats mee. Het is hier zo bijzonder dat je er wel overheen mòet lopen. Het is heerlijk rustig. Letterlijk en figuurlijk.

Kongobui-ji,

We beginnen met Kongobuji, de hoofdtempel van Koyasan Shingon Buddhisme. De tempel heeft prachtige beschilderde schuifdeuren ( waar geen foto's van gemaakt mogen worden) en Japans grootste droge tuin, de Banryutei.

Konpon Daito,

Konpon Daito (great Pagoda 49 meter hoog) in 1937 helemaal opnieuw herbouwd na meerdere malen te zijn afgebrand door blikseminslag. 

Daimon gate,

Daimon gate is de oude hoofdingang een enorme poort van Koya San.

Womans pelgrim route,

Omdat vrouwen vroeger de stad niet in mochten moesten zij, als ze naar de andere kant van de stad wilde, er omheen lopen. Dit noemden ze de 'womens pelgrims route'. We lopen deze route en komen 7 kilometer verder over een heuvel uit aan de andere kant van de stad bij een speciale tempel gemaakt voor vrouwen. Dit was een looptocht van 7 uur, klimmen en dalen.  Wij hebben hier een stuk van 1 uur van gelopen. Het is wel een gebied waar een beer is gesignaleerd dus het was nog weer spannend en de route was ook nog vrij dicht begroeid met riet. Dus niet echt overzichtelijk. Maar we hebben het overleefd ;-) en weer geen beren gezien.

.

Middag

Met trein naar Kyoto  

Om 14.30 hebben we de bus gepakt richting de kabelkar want we moeten naar Kyoto waar we de laatste week door gaan brengen. Bij de halte in gesprek geraakt met een Australier, Dilon,  en reisverhalen uitgewisseld. 
Gisteravond zaten we met nog geen 15 man in de kabelkar en nu zat ie stampvol met terug kerende toeristen. Met een boemeltreintje de bergen uit en overstappen op de trein naar Nara want dat is de snelste route. Bij de trein ontmoeten we 2 Nederlanders en we twijfelen of het de juiste trein is. Een scholier komt ons zeggen dat het de trein naar Nara is en we stappen in. Na een aantal stations komt er een medewerker van het station de trein in en naar ons toe ( het meisje is dan al uitgestapt) en zegt dat hij heeft gehoord dat we naar Nara moeten maar dat deze trein daar niet heen gaat. (Marcel had het zelf ook al gezien op de app) Blijkt dat dat meisje zich had vergist en bezorgd was. Ze had de chef ingelicht dat we verkeerd zaten. Na een kleine vertraging zijn we uiteindelijk om 19.30 uur aangekomen in de Air B&B in een eenvoudig Japans bovenkamertje, de bagage was er gister al.

Geen geregel meer met de bagage want hier blijven we tot het eind........