Zuid IJsland mooi en zonnig

Vrijdag 24 augustus, Skaftafell camping naar Vík í Mýrdal, 149 kilometer

Geen brood in de ochtend,
Vanmorgen zijn we na een karig ontbijtje ( het brood was op ) en een sterke kop koffie eerst het natuurreservaat in gewandeld. De auto konden we laten staan op de camping en op nog geen 25 meter afstand begon de wandeling.

Wandelen in Skaftafell natuurgebied,
De afstand viel mee, totaal zo'n 5 km maar wel gelijk even pittig klimmen. Het pad is mooi verzorgd met kiezels, houten trappen en kunststof raamwerk. We wandelen eerst naar een waterval met (hoe kan het ook anders) basalt wanden. Het weer is prachtig, lekker zonnig en super helder. Hierdoor kunnen we achter ons heel mooi de gletsjer zien liggen tussen de bergen en voor ons een open vlakte tot aan de zee.

Hundafoss,
Eerst komen we bij de Hundafoss uit een kleine waterval die een beetje verscholen ligt in de bomen en struiken. We lopen rustig door en bomen en struiken verdwijnen langzaam uit het beeld.

Svartifoss,
De Svartifoss (’zwarte waterval’) is een mooie waterval, van 20 meter hoog, die omgeven wordt door kolommen van zwart basalt. Het ligt in Skaftafell, onderdeel van het nationaal park Vatnajökull. De basaltkolommen zijn ontstaan doordat lava zeer langzaam heeft kunnen afkoelen waardoor het gesmolten gesteente heeft kunnen kristalliseren.

Naar de top,
We lopen rustig de route af  als we eenmaal helemaal boven staan zie je de enorme vlakte naar de zee. Later lezen we dat er een modderstroom over deze vlakte is gekomen waarbij de brug van de belangrijkste weg in Ijsland, de 1, (George Vegur) is weggevaagd. (zie filmpje) Rond 11.30 uur zijn we terug bij de camping en kunnen we rustig douchen, gisteravond stond er een rij van een man of 6 / 7 dus daar hadden we ff geen zin in. Om 12.00 uur rijden we weg, precies op tijd want het is al behoorlijk druk op het pad wat wij hadden gelopen.

Lomagnupur,
We rijden over de kale vlakte richting het begin van een enorme berg in het kale landschap, Het is zo mooi te zien hoe het van vlak overgaat in bergen en ineens weer vlak is. Lómagnúpur (688 m), de ’eenzame piek’, is een steile berg die ooit als landtong uit zee oprees. Door het omhoog rijzen van IJsland na de laatste ijstijd heeft de kustlijn zich teruggetrokken waardoor deze berg nu een heel stuk verder landinwaarts staat.

Dverghamrar & Foss a Sidu
We rijden langs de Dverghamrar waar we ook even stoppen. Hier loop je een klein stukje tussen basalt door en de mythe wil dat er dwergen hebben gezongen, vandaar de naam. Schuin aan de overkant ligt Foss a Sidu, een waterval op privé grond dus die zag je van een afstandje. We rijden weer een stuk verder, tussen bollen lava door wat helemaal begroeid is met mos. En dan ook ineens weer helemaal weg is en het land weer glad. 

Fjdrargljufur,
We gaan naar de laatste stop voor de camping, Fjdrargljufur. De mooiste canyon van IJsland. Inderdaad mooi groen begroeid en met een mooie waterval aan het eind. De canyon is goed te overzien. Hier kregen we wel een klein buitje ijsregen maar na 10 minuten scheen de zon alweer. Nu nog een uurtje naar de camping waar we, na een boodschapje, rond 18.30 aankwamen.

Laufskálavarða,
Langs de weg zien ineens honderden gebouwde torentjes van steentjes. Het schijnt dat een boer die door een vulkaanuitbarsting alles kwijt was en hier opnieuw begon, van iedereen een steen kreeg voor de wederopbouw en het nu staat voor goed geluk geluk voor de reizigers. We gaan verder en ineens zitten aan beide zijden tussen de dicht begroeide lupinen. Er bloeit er nu nog maar een enkele maar dit moet prachtig zijn als het allemaal in bloei staat. En snel als het er was is het weer weg.  Nog een buitje afgewacht en toen nog even een stukje naar de zee gewandeld. En vanavond, hoewel het geen zaterdag is, lekker aan de goulash soep.

Aantal gereden kilometers 149, heerlijk zonnig weer met max van 16.5 en in de namiddag een buitje.